Jan Jacob Pater

:

• Beroep: Uitvoerder wegenbouw

Aantekeningen:

Verblijfplaats:
In 1926 vonden ze een woning aan de Notenbomenlaan in Utrecht nadat ze eerst in de boerderij in Houten woonden. Daarna vertrokken ze naar sw Bataviastraat. In 1937 vertrokken ze naar de Egelantierstraat. Ze woonden Pieter de Hooghstraat 3 te Utrecht.

Jan Anna Maria Marbus 27 apr 1923 (Civil)Houten. Anna (dochter van Adrianus Marbus en Helena Rip) 23 mrt 1904 Haarlem; 15 aug 1978Utrecht. [Gezinsblad] []

Aantekeningen:

Wilhelmina is in april 1953 Rooms-Katholiek gedoopt

Verblijfplaats:
Woonde Salzburg 75 te Utrecht. Daarna in Houten.
Mien heeft haar hele leven hard moeten werken. Op hoge leeftijd zette zij het werk nog voort met vrijwilligerswerk. Na het verlaten van de lagere school is zij als hulp in de huishouding gaan werken. Laatst in een pension in de Poortstraat te Utrecht. Dienstbodes droegen vroeger een uniform bestaande uit een japon, schort en een hoofdband. Zij was daar voor dag en nacht en maakte lange werkdagen. Zeven dagen in de week! Soms mocht ze naar huis. Zij gaf thuis haar loon af en ontving zakgeld. Van het zakgeld kocht ze bij Jamin 'pitjes'. Wij, haar zusje en broertjes, deelden daarin mee. Met de kerstdagen ontving ze een kerstpakket levenmiddelen. Zij gaf dat thuis dan af. Soms ontving ze van een pensiongast een fooitje en dat mocht ze voor zich zelf houden.

Wilhelmina Jacobus van Dam 15 mei 1946 (Civil)Utrecht. Jacobus (zoon van Johannis van Dam en Hendrika Rietveld) 09 jun 1918 Utrecht; 10 jun 1918; 25 dec 1983Utrecht; 30 dec 1983Utrecht, RK-Begraafplaats Wilhelminapark. [Gezinsblad] []

:

• Beroep: Dienstbode

Aantekeningen:

Op de site van de TROS in de rubriek Vermist staan de volgende gegevens:

Geboorteplaats / jaar: Utrecht, 1924
Weg sinds: 6 september 1944
Laatste woonplaats: Utrecht
Land: Nederland
Uiterlijke kenmerken: Middelblond halflang dik haar met slag, blauwgrijze ogen, 1.60 m. flink postuur, regelmatig gebit.
Gezocht door: Familie
Extra info: Lena Pater werkte tijdens de oorlogsjaren als dienstbode bij de familie Kasteel in Utrecht. Ze noemde zich ook wel Lena Prins (dat is de naam van het pleeggezin waarbij ze opgroeide).
Ze ging om met Duitse soldaten en op 'Dolle Dinsdag', 6 september 1944, werd ze op het Stationsplein in Utrecht gesignaleerd met een aantal meisje in een Duitse legerauto. In 1945 werkte ze in de bakkerij van de heer Hickstein in de Invalidenstrasse te Berlijn, district N4-Charlottenburg. Ze noemde zich Lenie en woonde achter de bakkerij. Tijdens een bombardement raakte het gebouw zwaar beschadigd en ging ze in een naburig hotel logeren. Toen in april 1945 de Russische militairen Berlijn bezetten, verdween Lenie.
LEENTJE Vermist
Jan vertelt: Mijn op één na oudste zuster Helena Wilhelmina (roepnaam Leentje) is in Houten op 19 okt. 1924 geboren. Zij is bij het kinderloos echtpaar Prins groot gebracht. Leentje werkte voor dag en nacht als dienstbode. Laatst op het Lucas Bolwerk in Utrecht. Ik heb haar nooit gezien. Zij was lange tijd vermist. Bij onderzoek door het Rode Kruis en het programma 'Vermist' is zij in 1943 in Berlijn waarschijnlijk door een bombardement overleden.

Overleden:
Vermist.

:

• Verblijfplaats: Adres:
  Veerwagenweg
  Houten

Aantekeningen:

Zat op het Bijzonder Lager Onderwijs. Na de schoolperiode is zij als hulp in de huishouding, in een pension aan de Biltstraat te Utrecht voor dag en nacht gaan werken

Anna George Steinfelder 08 okt 1947 (Civil)Utrecht. George 28 jul 1925 Amsterdam; 31 mei 2003Houten. [Gezinsblad] []

:

• Beroep: Corveeër wegenbouw

Aantekeningen:

Mijn broer en zusters, de aangetrouwde familie en hun kinderen, kennen Ben persoonlijk of hebben over hem het één en ander gehoord.
Maar wie is Ben? Waarom is hij niet getrouwd, waarom heeft hij geen school bezocht, waarom begeleid wonen, waarom krijgt hij zo weinig bezoek, waarom krijgt hij zakgeld, waarom woont hij alleen, wie betaalt de woninghuur, wie kookt er voor hem, wie gaat met hem naar de dokter of naar de kledingzaak, gaat hij met vakantie, voelt hij zich gelukkig? Allemaal vragen en onduidelijkheden.
Na het lezen van deze biografie zullen ongetwijfeld alle vragen zijn beantwoord.
Naast zijn persoonlijk leven heb ik ook hier en daar wat toelichting gegeven.

Ben is in alle opzichten een heel fijne broer, oom en bewoner van de "Veldhof" in De Meern (wijk Veldhuizen) waar hij een appartementje met 'begeleid wonen' heeft.

Wij, broer en zusters, hebben heel veel respect voor de wijze waarop de stichting Abrona en haar medewerk(st)ers zich voor het welzijn van Ben dagelijks inzetten.

Engelse ziekte
Als kleuter kon Ben al kruipend, met een been onder mijn zitvlak, zich heel snel verplaatsen. Het heeft lang geduurd voordat Ben kon lopen. Dokter Stoutenbeek, die bij de buren op bezoek kwam, zag hem in het voorbij gaan in de gang schuifelen. Hij sprak mijn moeder daarover aan. Hij vertelde dat Ben waarschijnlijk door een gebrek aan vitamine D "Engelse ziekte" had Sindsdien moesten wij,voor dat we naar bed gingen, allemaal een lepel levertraan innemen. Bah, dat was heel vies van smaak. Om de smaak er van weg te nemen kregen we een lepeltje suiker.
"Engelseziekte"(Rachitis) veroorzaakt door een tekort aan vitamine D in het voedsel en/of bij zwangerschap. Een vroeger veel, maar tegenwoordig zelden voorkomende oorzaak. Het is een gebreksziekte waarbij door een tekort aan vitamines ook een verkalkingstoornis in de botten kan optreden die dan slap blijven.

Noordwijk
Door tussenkomst van dokter Stoutenbeek en de GGD Utrecht is Ben in 1939 naar Noordwijk gegaan. Hij was daar voor onbepaalde tijd geplaatst in Dr mr Willem van den Bergh Stichting -thans een onderdeel van 's-Heeren Loo Zorggroep-, een zorgcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking.
Daar is Ben drie jaar geweest. In 1942 is de stichting door de Duitsers ontruimd en werd Ben naar huis gestuurd. Van zijn verblijf aldaar weet Ben niets te herinneren.

Oosterbeek
Ben weet zich te herinneren dat hij (in 1943) naar J.P. Heijestichting. te Oosterbeek is gegaan.
Maar dat duurde niet lang ook daar moesten ze in 1944 voor de Duitsers weg. Vanaf die tijd is hij thuis gebleven.

Ben gaat werken
Doordat Ben hele dagen bij huis liep en hij zich erg verveelde hebben we geprobeerd voor hem werk te vinden. Het punt was dat Ben niet kon fietsen. Dat hebben we hem geleerd. Zijn eerste baas was een aannemersbedrijf aan de Gageldijk, ongeveer 20 minuten fietsen of 45 minuten lopen. Ik heb hem 14 dagen daarheen gebracht. Om dat Ben daar in de maling werd genomen is Ben na veertien dagen niet meer terug gegaan.
Nadien heeft Ben mijn vader geholpen bij bestratingwerk.
Mijn vader kwam te werken bij de Wegenbouw Utrecht, wat later Volker Stevin is geworden. Door bemiddeling van mijn vader kwam Ben daar ook te werken. Ben werkte in de kantine en op het terrein.
's Morgens al heel vroeg werd Ben met een busje opgehaald en 's avonds weer thuisgebracht. Dit heeft tot aan zijn 60e jaar geduurd. In december 1987 maakte Ben gebruik van de VUT regeling.

Geborgenheid
Geborgenheid is belangrijk voor mensen met een verstandelijke beperking omdat ze zich sneller dan anderen onveilig kunnen voelen. Ze missen soms overzicht en zijn beperkt in hun handelen en communiceren. Daarom is geborgenheid een voorwaarde bij het bieden van ondersteuning. Met dat gegeven is het voor mij en de familie, zo belangrijk om Ben ergens aan een goede zorginstelling toe te vertrouwen.

EVB-ers Eerste Verantwoordelijke Begeleiders
Ben heeft het wel met de EVB-ers getroffen. Lange tijd was het op Noorderbreedte Juliëtte van Kuijk, die ook mee is gegaan naar Veldhof. Ze woont op Zuylen. In zomer 2004 is haar functie vanwege zwangerschapsverlof, waargenomen door Marga Blom, met wie Ben ook goed overweg kon.

Met ingang van 2005 is Ineke Verstraeten zijn EVBÆer geworden. Zij woont in Maarssen en werkte eerder op Zwanenkamp te Maarssenbroek. Ben kende haar niet eerder. Met haar heeft Ben een bijzonder goed contact.
Ineke heeft aan zijn gezondheid veel aandacht besteed. Ze moet soms ook streng zijn. Maar dat mag voor hem. Jaarlijks wordt het Zorgplan geëvalueerd. Het Zorgplan vertelt heel veel over de zorgvrager. Het is voor de EVB-er een hele klus om zoiets op te stellen. Maar ook om daar uitvoering aan te geven. Een EVB-er heeft een HBO opleiding gevolgd. Het Zorgplan wordt mij ter goedkeuring aangeboden. Jaarlijks hebben we daar, in het bijzijn van Ben, een evaluatiegesprek over.

In een nawoord schrijft broer Jan:
Het schrijven van deze biografe heeft heel wat in mij los gemaakt. Wat zit het menselijke brein toch gek in elkaar. Dingen waar je in geen jaren meer aan gedacht hebt, komen naar boven als je naar fotoÆs van vroeger kijkt of als je probeert je iets te herinneren aan de hand van geheugenopfrissende vragen.
Je hele leven begint te herleven. Leuke, ontroerende en mooie herinneringen kwamen zo naar boven. Maar ook minder leuke herinneringen en verdrietige zaken. Sommige familieleden die niet meer leven, mis je toch heel erg. Hoe zou het met ze gegaan zijn als ze er nu nog waren.
Ik heb nooit gedacht dat ik over Ben een biografie over zijn leven kon schrijven Door zo veel herinneringen uit te werken en op papier te zetten, merk ik dat ik veel gebeurtenissen waar ik best wel moeite mee had, zelf beter ben gaan verwerken.
Ik hoop dat de familie dit verhaal, over Ben zijn leven, met belangstelling hebben gelezen en veel vragen zijn weggenomen.
Al tien jaar hebben de EVB-ers in het leven van Ben een belangrijke plaats ingenomen. Vanwege de grote betrokkenheid bij het dagelijks leven van Ben, bied ik de huidige EVB-er van hem, mevrouw Ineke Verstraeten, een exemplaar aan.

Jan Pater

Verblijfplaats:
Zijn verblijfplaats was op 16-04-1992 Maarssen, 13-02-1996 Vleuten-De Meern, 01-01-2001 Utrecht, 22-10-2011 Utrecht.

Overleden:
PK ligt in Maarssen.

:

• Beroep: Marechaussee

Aantekeningen:

Jan heeft een biografie geschreven tot april 2006, een boekwerkje van een 80 pagina's.

In de Apeldoornse Stadsblad van woensdag 2 juni 1993 komt het volgende verhaal betreffende de week van het Rode Kruis. Onder de kop: RODE KRUIS AFDELING APELDOORN ONDENKBAAR ZONDER JAN PATER, met als sub kop: Helpt U Jan Helpen?
Voor het 32-ste jaar organiseert hij in Apeldoorn de collecte voor het Rode Kruis. Hij wordt daarbij bijgestaan door 65 wijkhoofden. Teneinde de jaarlijkse collecte goed te laten verlopen heeft hij alle voordeuren van Apeldoorn in kaart gebracht zodat hij ongeveer kan bepalen hoeveel collectanten hij nodig heeft. De reden dat Jan zich zo inzet voor het Rode Kruis verwoord hij als volgt. De Oorlog is eigenlijk de aanleiding geweest, dat Jan Pater zich met hart en ziel aan het Rode Kruis heeft gebonden. Als jongen van 15 was hij begin 1945 lopend met zijn fiets, fietsbanden had hij niet meer, op een voedseltocht naar Hummelo en Keppel om zijn moeder en 9 kinderen, zijn vader was door de Duitsers opgepakt, thuis in Utrecht aan eten te helpen. "Ik had die tocht al meer gemaakt. In 14 dagen liep ik met mijn fiets heen en weer. Ik was zo bang, dat ze mijn fiets zouden stelen, dat ik 's nachts sliep met mijn fiets met een ketting aan mijn been vastgebonden".
Bij Doesburg liep zijn tocht echter vast toen hij de IJssel niet over kon komen, omdat de Duitsers de brug hadden geblokkeerd. Jan vond onderdak bij een boer, die hem de volgende dag aan de Duitsers uitleverde toen deze een paard en wagen met een knecht kwamen vorderen. De boer, die geen knecht had, was bang zelf meegenomen te worden en wees Jan als zijn knecht aan. Er was geen ontkomen aan voor Jan; hij moest met de Duitsers mee naar het Ruhrgebied, waar hij veel ellende heeft gezien. "We moesten daar werken op een munitiekonvooi. Ik ben gevlucht tijdens een bombardement op het konvooi. Als door een Gods wonder ben ik ontkomen en naar Hummelo en Keppel teruggelopen. In Hoog Keppel ben ik toen opgevangen door het Nederlandse Rode Kruis, dat daar een opvangcentrum had voor Nederlanders, die uit Duitsland terugkeerden. Ik ben daar ontluist, want ik was maanden niet uit de kleren geweest", herinnert Jan Pater zich nog levendig. Ik heb toen gezegd: "Als ik ooit iets voor het Rode Kruis terug kan doen, dan moeten ze het maar zeggen". Die tijd kwam in 1957 in het Zeeuwse Hulst, waar Jan destijds woonde. Het werd niet "iets" terugdoen, maar heel veel. Zo veel dat de collecte in Apeldoorn niet zonder Jan Pater kan. Maar zoals hij zelf zegt: "Ik kan ook niet zonder collectanten".

De Stentor
dinsdag 28 augustus 2012
Auteur: door Jeroen Pol

Huwelijk met plaats voor Rode Kruis

Jan en Paula Pater vierden afgelopen weekeinde met het hele gezin hun diamanten huwelijk. foto Maarten Sprangh


APELDOORN - Hij liet zich niet tegenhouden door de regels. Als marechaussee was het niet de bedoeling om in de standplaats verkering met een meisje te krijgen.

Jan Pater had echter heel goed door dat Paula uit het Zeeuwse Axel meer dan de moeite waard was. "Ik werd overgeplaatst, maar dat had ik er zeker voor over. Zo konden we samen verder in het leven." Het stel was maandag zestig jaar getrouwd.

Hij koos voor Paula. Het betekende een overplaatsing voor Jan Pater. Hij maakte van de nood een deugd. Vond een leuke baan voor haar in zijn nieuwe standplaats Den Haag. Ze gingen trouwen en in Scheveningen wonen.

Zijn loopbaan binnen de Marechaussee bracht Jan onder meer op de veerboten tussen Hoek van Holland en Harwich. Hij ging naar Apeldoorn voor verschillende opleidingen. En het lag in de planning dat ze naar Zundert zouden gaan, als nieuwe standplaats.

"Maar als je niet katholiek was", herinnert Pater zich, "kreeg je daar geen woonruimte." Er volgden vier en half jaar in Hulst, waarna Apeldoorn de nieuwe standplaats werd. In Orden kregen ze via de Marechaussee onderdak. Pater ging nog aan het werk in Wezep en Nunspeet, maar de woonplaats bleef dezelfde. Van de Germanenlaan werd verhuisd naar de Kruizemuntstraat waar ze 27 jaar woonden. Elf jaar wonen ze nu tegen Welgelegen aan. Het stel heeft drie kinderen, zes kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen.

Door het werk van Jan zat Paula vaak alleen thuis. Ze heeft daar altijd goed tegen gekund. Dankzij de gedeelde hobby van het uitzetten van autorally's werd ook veel tijd samen door gebracht. Naast de inspanningen voor de Koninklijke Nederlandsche Automobiel Club was het stel ook erg actief in de caravanwereld. In 1960 kochten ze hun eerste caravan. Ze werden reisbegeleiders bij de Chateau/Home-Car Caravan Klub, waarbij Pater eind 1983 bij de oprichting was betrokken.

Maar de meeste vrije tijd was duidelijk voor het Rode Kruis. Jan Pater werd mede dankzij zijn tomeloze inzet benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Maar hij is ook het enige erelid van de afdeling Apeldoorn. In de oorlog stond het Rode Kruis na een moeilijke periode klaar voor Pater.

De belofte zich waar mogelijk in te zetten maakte hij helemaal waar. Hij speelde landelijk met name een grote rol bij de leden- en fondsenwerving en in Apeldoorn bij het opzetten van de jaarlijkse collecte. Ook bij de bouw van het Rode Kruis aan de Schuttersweg speelde Pater een belangrijke rol. "De opening blijft een hoogtepunt."

Aan de 2e Daalse Dijk, bij ons in de buurt, was de Centrale Houthandel van Dirk van Lunteren gevestigd. Toen ik 10 jaar was, mocht ik daar helpen. Zo mocht ik, tussen de middag op de zaak letten. De zaak was open van 07.00 tot 20.00 uur. Ik was daar van 07.00 tot 08.30 uur, ging naar school en kwam vanuit school tussen de middag weer naar de zaak. Mijn boterham werd gebracht. Na schooltijd was ik daar weer tot etenstijd. Ik werd dan geroepen dat ik thuis moest komen eten.
Eind 1940 verhuisden zij naar de Beverstraat. Jan ging toen naar de School met de Bijbel aan de 1e Daalsedijk. Op die plek is nu de Daalsetunnel gekomen. Op school werd in de 5e en 6e klas het Frans vervangen door Duits. In het schooljaar 1942/1943 ging jan naar de Ambachtschool (LTS) voor het vak "timmerman".
Jan was lid van de zang- en toneelvereniging in Hummelo, in zaal Wassink; van de gymnastiekvereniging 'De Sperwer' te Hoog Keppel en bij de voetbalclub 'H & K' (Hummelo & Keppel).
Met iemand uit Dieren, die daar een Judoschool had, gaf hij in de avonduren Judo demonstraties in Brummen, Dieren en Doesburg.
In Enschede is hij voor de militaire dienstplicht gekeurd. hij werd ingedeeld bij de Cavalerie en moest in Amersfoort opkomen.
Intussen solliciteerde hij bij de Kon. Marechaussee. Na een strenge keuring van drie dagen in Apeldoorn en na een antecedenten onderzoek van familie, werd hij aangenomen.
Op 11 juli 1949 kwam hij in opleiding bij het Depot (Opleidingscentrum) van de Koninklijke Marechaussee in Apeldoorn.
Beδdigd op 8 februari 1952 door de kantonrechter in Terneuzen tot 'Algemeen opsporingsambtenaar'.
Beëdigd op 19 juli 1955 door de rechtbank in Breda tot 'Hulpofficier van Justitie'.
In Hulst werd hij in 1956 secretaris van het Rode Kruis. In 1958 secretaris/penningmeester.
Heeft in drie weken 80% van de huishoudens lid gemaakt.
In Hulst organiseerde hij de eerste Nederlandse Rode Kruis tentoonstelling.
Op 29 april 1998 ontving hij in het stadhuis van Apeldoorn, uit handen van burgemeester Bruins Slot, de koninklijke onderscheiding: Ridder der 6e graad, Lid in de Orde van Oranje Nassau.

Verblijfplaats:
Woonde hiervoor in de Kruizemuntstraat 105 te Apeldoorn. Woonde 1997 Groenoordlaan 3a in Apeldoorn daarna Ravelijn 310 te Apeldoorn,

Jan Paulina Louisa van Loenen 27 aug 1952 (Civil)Den Haag. Paulina (dochter van Arthur van Loenen en Elisabeth Pharailda de Rijk) 26 mrt 1933 Axel; 29 mrt 1933 Axel, de Grote Kerk of de H. Gregorius-kerk; 05 mei 2020Apeldoorn. [Gezinsblad] []

:

• Beroep: Studeerde voor typograaf aan de Typografische Vakschool

Aantekeningen:

Op 21 juli 1931 is Luuk geboren. Hij volgde in Utrecht de Typografische vakschool aan de Jutfaseweg. Werkte nadien bij drukkerij Boekhoven in de Breedstraat Waarschijnlijk door kramp verdronk hij op 10 juli 1950 in het Amsterdam Rijnkanaal. Het bericht kreeg ik op een zondag tijdens mijn opleiding in Apeldoorn. Op het 'Politiebureau Paardenveld' heb ik hem geïdentificeerd.
Luuk werd 19 jaar en was nog vrijgezel. Hij is te Utrecht begraven op de 2e Alg. Begraafplaats aan de Koningsweg.

Verblijfplaats:
Woonde in Utrecht aan de Notenboomlaan 335, dan op 22 nov. 1934 Egelantierstraat 56, op 28 jul 1936 op nr. 46 en op 18 okt 1940 aan de Beverstraat 16.

Overleden:
Kwam door verdrinking om het leven

:

• Beroep: Electromonteur

Aantekeningen:

Bas is als Nieuwjaarskindje in 1937 is te Utrecht geboren. Volgde de opleiding tot elektromonteur. Was als militair in Arnhem gelegerd en leerde daar zijn vrouw kennen.
Bas had gouden handen. Wat hij zag kon hij maken. Hij was zeer behulpzaam en altijd kon je op hem een beroep doen. Zijn hobby was modelbouw. Hij maakte prachtige dingen zoals een heel spoorwegnet met treinstellen en bebouwing. Hij kon geweldig goed moppen vertellen.
Met Janny kwam hij een keer op de brommer vanuit Arnhem naar Jan in Hulst gereden. Een afstand van ongeveer 175 km!

Verblijfplaats:
Arnhem

Overleden:
Hij is aan kanker overleden.

Bastiaan Johanna Cornelia van Zon [Gezinsblad] []

:

• Beroep: Uitvoerder bouw

Aantekeningen:

Volgde de MTS en werd bij bouwbedrijf Bredenrode uitvoerder. Werkte o.a. in Irak (Bagdad); aan het complex 'Hoog Catharijne' te Utrecht en 'Plaza' aan de Scheveningse Boulevard.

Verblijfplaats:
Woonde in Utrecht sinds 31-05-1985. Woonde daarna in Heerhugowaard per 17-08-1998.

Adrianus Janny Peters [Gezinsblad] []

Adrianus Monina Triplett Kalingo [Gezinsblad] []

Gerda Herman Cornelis Pieter Ramp [Gezinsblad] []

Elisabeth Martinus Wilhelmus Klumper [Gezinsblad] []

Paulina Ulbo Zeilstra [Gezinsblad] []

Arthur Wilhelmina Bernarda Johanna Maria Berendsen [Gezinsblad] []

Gezin/Partner: Roy Leben. [Gezinsblad] []

Gezin/Partner: Harbers. [Gezinsblad] []